ಹೀಗೊಂದು ಬಾಳ ಪಯಣ

 ಆತ - ಒಂದು ಸೆಕೆಂಡಿನ ಮೌನವನ್ನೂ ಸಹಿಸದೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿನ ಕಲ್ಲನ್ನಾದರೂ ಮಾತನಾಡಿಸಿ ಬಿಡುವ ಚತುರ ಮಾತಿನಮಲ್ಲ.
ಆಕೆ -  ಏನು  ಮಾತನಾಡಲಿ ಎಂದು ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾಗಿ ಮೌನಕ್ಕೇ ಶರಣಾಗುವ  ಮೌನಗೌರಿ.

ಆತ -  ಮೈಯಲ್ಲಿ ಪಾದರಸವೇ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆಯೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಚುರುಕು
ಆಕೆ - ಮೈಯಲ್ಲಿನ ರಕ್ತವೂ ನಿಧಾವಾಗಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆಯೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ನಿಧಾನಿ

ಆತ -  ಕಾವ್ಯವನ್ನೇ ಉಸಿರಾಡುವ , ಪ್ರಾಸಬದ್ಧ ಕಾವ್ಯದಲ್ಲೇ ಮಾತನಾಡಬಲ್ಲ ಶಬ್ದಭಂಡಾರ
ಆಕೆ - ಕಾವ್ಯವೆಂದರೆ ಕೆ ಜಿ ಗೆಷ್ಟು ಎನ್ನುವ , ಪ್ರಾಸವೆಂದರೆ ತ್ರಾಸವೆನ್ನುವ ಶಬ್ದಜಿಪುಣಿ

ಆತ - ಸದಾ ಜನರ ನಡುವೆ ಇರಬಯಸುವ ಜನಾನುರಾಗಿ
ಆಕೆ - ಸಂತೆಯಲ್ಲೂ ಚಿಪ್ಪಿನೊಳಗೆ ಹುದುಗಬಯಸುವ ದಿವ್ಯಏಕಾಂತಪ್ರಿಯೆ

ಆತ - ಬಣ್ಣವೆಂದರೆ ಕೆಂಪು
ಆಕೆ - ಬಣ್ಣವೆಂದರೆ ಅಚ್ಚ ಹಸಿರು
ಹೀಗೆ ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಿದರೆ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ತಾಳೆಯಾಗದ , ವಿಭಿನ್ನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಈ ಎರಡು ಜೀವಗಳು ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಮದುವೆಯೆಂಬ  ಬಂಧನದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿದರು . ಮದುವೆಯಾದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಪ್ರೀತಿಸಿದರು . ಒಬ್ಬರ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ತಮಗೆ ಬೇಕಾದಂತೆ ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತೇವೆಂಬ ಹುಂಬ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನೂ ಮಾಡಿದರು . ಆ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಪರಸ್ಪರ ನೋವನ್ನೂ ಉಂಡರು . ಕ್ರಮೇಣ ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಇದ್ದ ಸಮಾನ ಆಸಕ್ತಿಗಳ ಅನಾವರಣವಾಯ್ತು . ಅದರ ಕಾರಣದಿಂದ ಹತ್ತಿರವಾದರು . ಆಗ ಪರಸ್ಪರರ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನೂ ವಿಶಾಲ ಮನೋಭಾವದಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದನ್ನು ಕಲಿತರು. ಇದು ಪರಸ್ಪರರೆಡೆಗಿನ ಗೌರವ ಹೆಚ್ಚಿಸಿತು . ಭಿನ್ನತೆಯಿದ್ದೂ ಮಧ್ಯದ ಒಂದು ದಾರಿ ಆಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಕಲಿತ ದಿನ ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಗೆಳೆತನ ಮೊಳೆಯಿತು. ಬೌದ್ಧಿಕ ಸಾಂಗತ್ಯ ಬೆಳೆಯಿತು . ಆಗ ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿ . ಈ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಾಗಿ  ಒಬ್ಬರು ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಪೂರಕವಾಗಿ  , ಪರಸ್ಪರರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಬೆಳೆವಣಿಗೆಗೆ ಸಹಕರಿಸುತ್ತಾ ಸಂತಸದಿಂದ ಬಾಳಪಯಣವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ . ಈ ಪಯಣ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿ ಇಂದಿಗೆ ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳು. ಇಂತಹ ಪಯಣಕ್ಕೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡಿದ ಹಿರಿಯರಿಗೊಂದು ಆದರಪೂರ್ವಕ ನಮಸ್ಕಾರ :)