ಸೂರ್ಯಾಸ್ತ

"ನನ್ನ ಅವಸಾನ ಯಾತ್ರೆ ಪ್ರಾರಂಭಾವಾಗಿದೆ . ಇದು ಪ್ರಕೃತಿ ಸಹಜ . ಎಂಬತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಸಂತೃಪ್ತ ಬದುಕನ್ನು ಕಂಡ ನಾನು ಇನ್ನು ಈ ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ , ದೇಹದ ಬಗ್ಗೆ ವ್ಯಾಮೋಹ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬಾರದು . ನೀವೂ ಸಹ ಯಾರೂ ಇದಕ್ಕಾಗಿ ದುಖಿಃಸಬಾರದು . ಸ್ಥಿತಪ್ರಜ್ಞರಾಗಿ ನನಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿ " - ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಪ್ರಥಮ ಬಾರಿಗೆ ಹೃದಯದ ತೊಂದರೆಯಿಂದ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಸೇರಿದಾಗ ನನ್ನ ಮಾವನವರು ಹೇಳಿದ ಮಾತಿದು. ಹೇಳಿದಂತೆಯೆ ತನ್ನ ಅಂತಿಮ ಯಾತ್ರೆಯನ್ನು ಇಪ್ಪತ್ತು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಮುಗಿಸಿಯೂ ಬಿಟ್ಟರು.


ಅಪಾರ ಶಿಷ್ಯರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಮೇಸ್ಟ್ರು , ಪತ್ನಿಗೆ ಆದರ್ಶ ಪತಿ , ಬೆಳೆದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಗೆಳೆಯ ಎಲ್ಲವೂ ಆಗಿದ್ದ ಸೂರ್ಯನಾರಾಯಣ ಭಟ್ಟರು ಇನ್ನಿಲ್ಲ.


ಸೂರ್ಯನಾರಾಯಣ ಭಟ್ -ಹೊಸನಗರದ ನಿಟ್ಟೂರಿನ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೂ "ಮೇಸ್ಟ್ರು " ಎಂದೇ ಪರಿಚಿತರು. ಮೂಲತಃ ಸಾಗರದ ಭೀಮನಕೋಣೆಯವರಾದರೂ , ನಿಟ್ಟೂರಿನ ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಯ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿ ಅಲ್ಲೆ ನೆಲೆ ನಿಂತವರು. ನನ್ನ ಮದುವೆ ಅವರ ಕೊನೇ ಮಗ ಸುಧಾಕಿರಣರೊಂದಿಗೆ ನಡೆಯುವ ವೇಳೆಗಾಗಲೆ ಅವರು ನಿವೃತ್ತರಾಗಿ ಹನ್ನೆರಡು ವರ್ಷಗಳಾಗಿದ್ದವು. ನನ್ನ ಅಜ್ಜ ಹಾಗೂ ಮಾವನವರು ಸಮಕಾಲೀನರಾಗಿದ್ದರು. ಹಾಗೆಂದೇ ನಾನು ಮಾವನವರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅಜ್ಜನನ್ನೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆ.



ನಿಜಕ್ಕೂ ಅವರೊಬ್ಬ ಆದರ್ಶ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದರು . ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಜೀವನ , ಸಾಂಸಾರಿಕ ಜೀವನ ಎರಡರಲ್ಲೂ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಬಾಳಿದರು. ಇಲ್ಲಿ ಅವರ ಕೆಲ ಗುಣವಿಶೇಷಗಳನ್ನು ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಯತ್ನ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ.


ಮಾನವೀಯತೆ ಅಂತಃಕರಣ : ಮನೆಯ ಸೊಸೆಯರನ್ನು ಅವರು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ರೀತಿಯಲ್ಲೇ ಅವರಿಗಿದ್ದ ಅಪಾರ ಅಂತಃಕರಣದ ಅರಿವಾಗುತ್ತಿತ್ತು . ಸೊಸೆಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಕೆಲಸದ ಭಾರ ಬೀಳಬಾರದೆಂದು ಕೆಲಸದವರನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳೀ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು . ಆ ಕೆಲಸದವರನ್ನು ಮನೆಮಂದಿಯಂತೆಯೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಮನೆಕಟ್ಟಿಸಿದಾಗ ಪ್ರತಿ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಮನೆಮಂದಿಯ ಹೆಸರಿನ ಅರ್ಥ ಬರುವಂತೆ ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಮನೆಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ ಜೇನಿ ಎಂಬಾಕೆಯ ಹೆಸರನ್ನು "ಮಧುಮಾಲತಿ " ಎಂದು ಇಟ್ಟಿದ್ದರು. ಇದು ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆಯಷ್ಟೇ.

ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಷಿ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಗುಣವಿತ್ತು. ಬೀದಿಯ ನಾಯಿ , ಬೆಕ್ಕುಗಳಿಗೆಂದೇ ಊಟದ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಅನ್ನವನ್ನುಳಿಸಿ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು.


ಪ್ರೂತ್ಸಾಹಿಸುವ ಗುಣ: ಬೇರೆಯವರಲ್ಲಿರುವ ಚಿಕ್ಕ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನೂ ಥಟ್ಟನೆ ಗುರುತಿಸಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವ ಒಳ್ಳೆಯ ಮನಸ್ಸಿತ್ತು. ಮಕ್ಕಳು , ದೊಡ್ಡವರೆನ್ನದೆ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಅವರು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಜ್ಞಾತವಾಗಿದ್ದ "ದೇವತಾರಾಮಯ್ಯ " ಎಂಬ ಕವಿಯ "ಸತ್ಯಹರಿಶ್ಚಂದ್ರ" ಮಹಾಕಾವ್ಯವನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಲು ತಮ್ಮ ಅರವತ್ತನೆಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಊರೂರು ಸುತ್ತಿದ್ದರು.




ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಶಿಕ್ಷಕ: ಅವರೆಷ್ಟು ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿ , ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿದ್ದರೆಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದದ್ದು ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಿಟ್ಟೂರಿನ ಶಾಲೆಯ ಸುವರ್ಣ ಮಹೋತ್ಸವದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ. ಅಂದು ಉಪಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಯಡ್ಯೂರಪ್ಪನವರಿಂದ ಮಾವನವರಿಗೆ ಸನ್ಮಾನ ಏರ್ಪಡಿಸಿತ್ತು ಅವರ ಶಿಷ್ಯವರ್ಗ. ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ನೀತಿಪಾಠ , ರಾಮಾಯಣ ಮಹಾಭಾರತದ ಕಥೆಗಳು ಎಲ್ಲವನ್ನು ಮುವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರವೂ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ತುಂಬ ಬಾವುಕರಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು ಅವರ ಶಿಷ್ಯರು.

ನಿಟ್ಟೂರಿನ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಆನೇಕ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುವಲ್ಲಿ ಅವರು ವಹಿಸಿದ ಪಾತ್ರ ದೊಡ್ಡದೆಂದು ಆ ಭಾಗದ ಜನತೆ ಕೊಂಡಾಡುತ್ತಾರೆ.



ಕಾಮನ್ ಸೆನ್ಸ್:ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಪದಭಂದವನ್ನು ಬೇರೆ ಪೇಪರ್ ನಲ್ಲಿ ಬರೆದು ತುಂಬುತ್ತಿದ್ದರು . ಮನೆಯ ಉಳಿದ ಸದಸ್ಯರಿಗೆ ಮೊದಲ ಆದ್ಯತೆ ಕೊಡಬೇಕೆಂಬುದು ಅವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ!


ಅಪಾರವಾದ ಓದು ನೀಡಿದ್ದ ಜ್ಞಾನ:

ಅವರು ನಿವೃತ್ತಿಯ ನಂತರದ ಕಾಲವನ್ನು ಓದಿಗೆಂದೇ ಮೀಸಲಿಟ್ಟವರಂತೆ ಸಮಯವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡದೆ ಸದಾ ಎನನ್ನಾದರೂ ಓದುತ್ತಿರುತ್ತಿದ್ದರು . ಇಂತಹ ಓದು ಅವರಿಗೆ ಅಪಾರವಾದ ಜ್ಞಾನ ನೀಡಿತ್ತು. ವಿಶಾಲ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ, ಸಹೃದಯತೆ ಮೈಗೂಡಿತ್ತು.

ಮಾವನವರಿಗೆ ಯಾವುದೇ ವಿಧವಾದ ಮೂಡನಂಬಿಕೆಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ದಿನಾ ಶೃದ್ಧೆಯಿಂದ ದೇವರ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು . ಅದರೆ ದೇವರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಸುಲಿಗೆಯನ್ನು, ಡಂಭಾಚರವನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.


ಅವರಿಗೆ ಇತ್ತಿಚಿನ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಸರಿಯಾಗಿ ಕಿವಿ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಅವರೆಂದೂ ಬೇಸರಪಟ್ಟವರಲ್ಲ . ನಾವೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ಮಾತನಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರೂ ಬೇಸರಿಸದೆ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಓದುತ್ತಿರುತ್ತಿದ್ದರು . ಇದು ವಯೋಸಹಜವಾದದ್ದು ಅದರಲ್ಲಿ ಉಳಿದವರದೇನು ತಪ್ಪು? ಎಂಬ ಭಾವ ಅವರಲ್ಲಿರುತ್ತಿತ್ತು.


ಯಾವುದೇ ವಿಚಾರವನ್ನೂ ಅವರೊಂದಿಗೆ ನಾವು ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಚರ್ಚಿಸಬಹುದಾಗಿತ್ತು.



ಹೊಸವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಸ್ವಾಗತಿಸುವ ಮನೋಭಾವವಿತ್ತು. ಪಿಜ್ಝಾದಂತಹ ತಿಂಡಿ ಕೊಟ್ಟರೂ ಅಸ್ವಾದಿಸಿ , ಮಾಡಿದವರನ್ನು ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಹೊಗಳುತ್ತಿದ್ದರು.


ಅವರು ಪೇಪರ್ ಓದುವುದನ್ನು ನೋಡಲು ತುಂಬ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಓದುತ್ತಾ ಜೊತೆಗೆ ತನ್ನ ಕಮೆಂಟ್ ಹೇಳುತ್ತಾ ಅವರು ಓದುತ್ತಿರುವಾಗ ಮುಖದಲ್ಲಿ ನವರಸಗಳೂ ಮೂಡುತ್ತಿದ್ದವು . ನಡುವೆಯೆಲ್ಲಾದರೂ ಭ್ರಷ್ಟ ರಾಜಕಾರಣಿಯದೋ, ಮೋಸಗಾರ ಮಠಾಧಿಪತಿಯದೋ, ಭಯೋತ್ಪಾದಕರದೋ ಸುದ್ದಿ ಕಾಣಿಸಿದರೆ , ಮುಖದಲ್ಲಿ ರೌದ್ರಾವತಾರವೇ. ಇವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕಡಿದು ಹಾಕಬೇಕು! ಎಂಬ ಉದ್ಗಾರ ಬರುತ್ತಿತ್ತು.{ನಾಟಕಗಳಲ್ಲಿ ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಅಭಿನಯಿಸುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ }





ಆದರ್ಶ ದಾಂಪತ್ಯ: ಮಾವನವರಿಗೆ ಪತ್ನಿಯ ಮೇಲೆ ಆಪಾರ ಗೌರವ . ಅತ್ತೆಯವರಿಗೆ ಗಂಡನ ಮನದಲ್ಲೇನಿದೆಯೆಂದು ಅವರು ಹೇಳದೇ ಅರಿವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಮಾವನವರಿಗೆ ನಾವ್ಯಾರು ಮಾತನಾಡಿದ್ದು ಕೇಳಿಸದಿದ್ದರೂ ಅತ್ತೆ ಮಾತನಾಡಿದ್ದು ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನೂ ನೋಡಿದರೆ ನರಸಿಂಹಸ್ವಾಮಿಯವರ ಕವನಗಳಲ್ಲಿ ಬರುವ ಆದರ್ಶ ದಂಪತಿಗಳ ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು .


ಸ್ವಾಭಿಮಾನ:ಬುದ್ಧಿ ತಿಳಿದಾಗಿನಿಂದ ತನ್ನ ಕೊನೆಯ ದಿನದವರೆಗೂ ಸ್ವಾಭಿಮಾನಿಯಾಗಿ ಬದುಕಿದರು ಮಾವ. ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೇ ತನ್ನ ಸಾವಿಗೆ ತಯಾರಿ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರೆಂದು ಈಗ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ತನ್ನ ಕ್ರಿಯಾಕರ್ಮಗಳಿಗೆ ಬೇಕಾಗುವಷ್ಟು ಹಣವನ್ನು ಕೂಡಿಟ್ಟಿದ್ದರು . ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಅವರ ತಯಾರಿ ಇತ್ತೆಂದರೆ , ಶವಕ್ಕೆ ಮುಚ್ಚುವ ಬಿಳಿ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು, ನಂತರ ಬೇಕಾಗುವ ಮಡಕೆಯನ್ನು , ಕರ್ಮ ಮಾಡುವಾಗ ಗಂಡುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬೇಕಾಗುವ ಪಂಚೆ ,ಅಂಗವಸ್ತ್ರ ಮೊದಲಾದವುಗಳನ್ನು ವರ್ಷದ ಮೊದಲೇ ತಂದಿಟ್ಟಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಹೆಂಡತಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದ್ದರು!!


ಹೇಳಲು ಹೊರಟರೆ ಇನ್ನೂ ಬೇಕದಷ್ಟಿದೆ ಆದರೆ ಮುಂದೆ ಬರೆಯಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.

ತಂದೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಸುಧಾಕಿರಣ್ ಬರೆದ ಕವನ ಅವರ ಬ್ಲಾಗ್-http://nagandige.blogspot.com/ ನಲ್ಲಿದೆ.