ಅಡುಗೆ ಎಂಬ ಬ್ರಹ್ಮವಿದ್ಯೆ!!

                       
"ಏಯ್ ಸುಮ ಇಲ್ಲಿ ಬಾ ಸ್ವಲ್ಪ ಈ ಸಾಂಬಾರಿಗೆ ಮಸಾಲೆ ರುಬ್ಬು " ಅಮ್ಮ ಕೂಗ್ತಾ ಇದ್ದರೆ , ನಾನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಓಡಿ , ತೋಟದ ಮಧ್ಯದ ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿನ   ಕಪ್ಪೆ , ಮೀನು ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಕಸ್ಮಾತ್ ನನಗೆಲ್ಲಿಯಾದರೂ ಮೂಡು ಬಂದು ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಹೊರಟರೂ , "ಪಾಪ ಮಗು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಅದೆಲ್ಲ ಮಾಡಿಸಬೇಕಾ? ನಾನು ಮಾಡ್ತೀನಿ ಬಿಡು ಪುಟ್ಟ ನೀನು ಹೋಗು" ಅಂತ ಅಜ್ಜಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು!  ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗೋ ಮುದ್ದಿನ ಮೊಮ್ಮಗಳು ಯಾಕೆ ಕೈ ಸುಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಅವರ ಯೋಚನೆ.
 ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜಿ , ಅಮ್ಮ, ಇಬ್ಬರು ಚಿಕ್ಕಮ್ಮಂದಿರು ಇದ್ದುದರಿಂದ ನನಗೆಂದೂ ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ  ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ, ಮನಸ್ಸು ಮೊದಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷವಾದರೂ ಅನ್ನ ಮಾಡೋದು ಹೇಗೆಂದು ಕೂಡ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.  ಎಲ್ಲ ಅಮ್ಮಂದಿರಂತೆಯೆ ನನ್ನ ಅಮ್ಮ " ಅನ್ನ ಮಾಡಲೂ ಮಗಳಿಗೆ ಕಲಿಸದ ತಾಯಿ ಅಂತ ನನಗೆ ಕೆಟ್ಟ ಹೆಸರು ತರುತ್ತೀಯ ನೀನು ಮುಂದೆ ಗಂಡನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ " ಅಂತ ಬೇಸರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ಹೀಗಿದ್ದಾಗಲೇ ಬಿ ಎಸ್ ಸಿ ಕೊನೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ನನಗೆ ಮದುವೆ ನಿಶ್ಚಯವಾಯಿತು. ಅಮ್ಮನಿಗೋ ಆತಂಕ , ಏನೂ ಅಡುಗೆ ಬಾರದ ಮಗಳು ಗಂಡನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಾಳೋ ಎಂದು , ಗಂಡನಾಗುವವನು ಮತ್ತು ಅವರ ಅಮ್ಮನ ಬಳಿ ಈ ವಿಚಾರವನ್ನೂ ಹೇಳಿಯೂ ಬಿಟ್ಟರು ಅಮ್ಮ. ಆದರೆ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ನಗುತ್ತಾ "ಇದ್ಯಾವ ದೊಡ್ಡ ವಿಷಯ ಬಿಡಿ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನಕ್ಕೆ ಕಲಿಯುತ್ತಾಳೇ" ಎಂದುಬಿಟ್ಟರಲ್ಲ , ನನಗೆ ತೂಕಡಿಸುವವರಿಗೆ ಹಾಸಿ ಕೊಟ್ಟಂತಾಯಿತು . ನಂತರ ಮದುವೆಯಾಗುವವರೆಗೂ ಅಮ್ಮ ಎಷ್ಟೇ ಗೊಣಗಿದರೂ ನಾನಂತೂ ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಕಾಲೇ ಇಡಲಿಲ್ಲ.

ಮದುವೆಗೆ ಎರಡು ದಿನ ಹಿಂದಿನವರೆಗೂ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗಿ , ಬರೆಯಬೇಕಾದ ರೆಕಾರ್ಡ್ ಎಲ್ಲ ಮುಗಿಸಿ ಸಬ್ಮಿಟ್ ಮಾಡಿ  ಅಂತೂ ಮದುಮಗಳ ಗೆಟಪ್ ಧರಿಸಿದ್ದಯಿತು , ಮದುವೆ ಪ್ರವೇಶ , ಹನಿಮೂನ್ ಎಂದು ಹದಿನೈದು ದಿನ ಕಳೆದದ್ದೇ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.
ಅತ್ತೆ , ಮಾವ , ಅಕ್ಕ ಭಾವನವರು ಎಲ್ಲ ಇದ್ದ ಊರಿನ ಮನೆಯಿಂದ ಬೀಳ್ಕೊಂಡು ಗಂಡನ ಕರ್ಮಭೂಮಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದದ್ದಾಯಿತು. ಇಲ್ಲಿಯೂ ಗಂಡನ ಅಣ್ಣ ಅತ್ತಿಗೆ ಜೊತೆಗೇ ಇದ್ದುದರಿಂದ ನಾನು ನಿಶ್ಚಿಂತೆಯಿಂದಲೇ ಇದ್ದೆ.  ತಿರುಗಾಟ , ಅಕ್ಕ ಭಾವನವರ ಪುಟ್ಟ ಮಗುವಿನೊಂದಿಗೆ ಆಟ , ಮದ್ಯೆ ನನ್ನ ಓದು ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಸಮಯ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಅಕ್ಕ ಅಡುಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವುದಷ್ಟೇ ನನ್ನ ಕೆಲಸವಾಗಿತ್ತು. ಹನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ ಕುಕ್ಕರ್ ಇಡಬೇಕೆಂದರೆ ಅಕ್ಕ ನನ್ನನ್ನು ಹತ್ತಕ್ಕೇ ತರಕಾರಿ ಹೆಚ್ಚಲು ಕೂರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು ! ಅಷ್ಟು ಚುರುಕು ನಾನು !  ದೋಸೆ ಎರೆದರೆ ಕಾವಲಿಯ ಹೊರಗೇ ಹೆಚ್ಚು ಹಿಟ್ಟು ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು , ಚಪಾತಿ ಲಟ್ಟಿಸಿದರೆ ಪ್ರಪಂಚದ ನಕ್ಷೆ ! ಇಡ್ಲಿಗೆ ನೆನೆಸು ಎಂದರೆ ಇಡ್ಲಿ ರವೆ ನೆನೆಸಿ ಇಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ! 

ಹೀಗಿದ್ದಾಗಲೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಾನೇ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಬೇಕಾದ ಪ್ರಸಂಗ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿತು. ಅಕ್ಕ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನಗಳ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟರು . ಹೋಗುವ ಮೊದಲು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ವಿವರಿಸಿ , ತೋರಿಸಿ, ಹೋದರು. ಆದರೂ ಮಾಡುವಾಗ ನನಗೆ ನೂರ‍ೆಂಟು ಅನುಮಾನಗಳು ...ಭಾವನವರಿಗೆ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ ಅಭ್ಯಾಸ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಅವರನ್ನೇ ಕೇಳಿಕೊಂಡು ಹೇಗೋ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಒಂದು ದಿನ ಯಜಮಾನರು ಬೆಂಡೆಕಾಯಿ ತಂದು ಸಾಂಬಾರ್ ಮಾಡು ಎಂದರು. ಅಮ್ಮ ಬೆಂಡೆಕಾಯಿ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿದಾಗ ತಿಂದೂ ಕೂಡ ಅಭ್ಯಾಸವಿರಲಿಲ್ಲ ನನಗೆ . ಇಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಹೇಳೋದಿಕ್ಕೆ  ಆಗುತ್ತ? ಸರಿ ಎಂದೆ ,  ಎಲ್ಲಾ ತರಕಾರಿಗಳ ಸಾಂಬಾರ್ ಮಾಡುವಂತೆಯೆ ಅದನ್ನೂ ಮಾಡಿದೆ. ಕುದಿಯುವಾಗ ನೋಡಿದರೆ ಬೆಂಡೆಕಾಯಿ ಕರಗಿ ಗುಳ ಗುಳವಾಗಿದೆ , ಸಾಂಬಾರನ್ನು ಸೌಟಿನಲ್ಲಿ ತೆಗೆದರೆ  ಅಮ್ಮ ತಲೆಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸುವಾಗ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ ಮತ್ತಿ ಸೊಪ್ಪಿನ ಗಂಪಿನಂತೆ  ಕಾಣುತ್ತಿದೆ ! ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದೆ ತಿಳಿಯದೆ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಊಟಕ್ಕೆಂದು ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಯಜಮಾನರು ಮತ್ತು ಭಾವನವರು  ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿ ಏನೋ ಎಡವಟ್ಟಾಗಿದೆ ಎಂದು ಗ್ರಹಿಸಿದರು. ನಿಧಾನವಾಗಿ ನನ್ನ ಬೆಂಡೆಕಾಯಿ ಸಾಂಬಾರ್ ತಂದು ಅವರ ಮುಂದಿಟ್ಟೆ . ನೋಡಿ ಉಕ್ಕಿಬರುತ್ತಿದ್ದ ನಗು ತಡೆ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಬೆಂಡೆಕಾಯಿಯನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹುರಿದು ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು , ಇರಲಿ ಬಿಡು ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ , ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮಾಡುವಾಗ ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೋ ಎಂದರು . ನಗೆ ಬೇಸರವಾಗಬಾರದೆಂದು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು  ನೀರಿನೊಂದಿಗೆ ನುಂಗುತ್ತಾ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಊಟ  ಮುಗಿಸಿದರು .  
ಅಷ್ಟೊಂದು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಅಡುಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ನನ್ನ ಗಂಡನ ಮನೆಯವರ್ಯಾರೂ ನನಗೊಂದು ಮಾತೂ ಹೇಳದೆ ನನ್ನನ್ನು ಸಹಿಸಿದರು . ಕ್ರಮೇಣ ನನಗೂ ಅಡುಗೆ ಅಭ್ಯಾಸವಾಯ್ತು . ದೋಸೆಯನ್ನು  ಕಾವಲಿಯ ಮೇಲೆ ಮಾಡೋದನ್ನು ಚಪಾತಿಯನ್ನು ಚಂದ್ರನಂತೆ ಲಟ್ಟಿಸುವುದನ್ನು , ಇಡ್ಲಿಯನ್ನು ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವಿನಂತೆ ಮಾಡೋದನ್ನು ನಾನೂ ಕಲಿತುಕೊಂಡೆ.
ಅಂದಹಾಗೆ ಬೆಂಡೇಕಾಯಿ ಈಗ ನನ್ನ ಫೇವರೇಟ್ ತರಕಾರಿ !






೧೭-೨-೨೦೧೨ ರ ವಿಜಯ ನೆಕ್ಸ್ಟ್ ಪೇಪರ‍್ನ "ಫಸ್ಟ್ ಟ್ರೈ" ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಬರಹ.