ಭೂರಮೆಗೀಗ ಮೂರು ವರ್ಷ

ಭೂರಮೆಗೀಗ ಮೂರು ವರ್ಷ . ಮೊದಮೊದಲು ವಾರಕ್ಕೊಂದು ಲೇಖನ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದವಳು ನಂತರ ಹದಿನೈದು ದಿನಕ್ಕೊಂದು , ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ತಿಂಗಳಿಗೊಂದರಂತೆ ಬರೆದಿದ್ದೇನೆ . ಇಷ್ಟಾದರೂ ಬರೆಯಬಲ್ಲೆ ಎಂಬ ವಿಶ್ವಾಸ  ನನಗೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಮನದ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ವ್ಯಕ್ತ ಪಡಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಂದೆಯೇ .
ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೂ ಮೌನಗೌರಿಯೇ .  ಕೈಯಲ್ಲೊಂದು ಪುಸ್ತಕ ಹಿಡಿದು ದಿನವಿಡೀ ಮೌನವಾಗಿ ಕಳೆದುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ . ಹಾರುತ್ತ , ಕುಣಿಯುತ್ತ  , ನನ್ನ ಪಾಲಿನ ಮಾತನ್ನು ತಾನೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಂತೆ  ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ ತಂಗಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ಎಲ್ಲರು  " ದೊಡ್ಡವಳು ತುಂಬ ನಿಧಾನ ಚಿಕ್ಕವಳು ತುಂಬ ಚುರುಕು "   ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು ! ನಾನು ಓದಿದ ಹೈಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಮೂರು ವರ್ಷದ ನಂತರ ಸೇರಿದ ಅವಳು ಪ್ರತಿದಿನ ಮನೆಗೆ ಬಂದು " ಅಕ್ಕ ನೀನ್ಯಾಕೆ  ಸ್ಕೂಲಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಸೈಲೆಂಟ್  ಆಗಿದ್ದೆ ... ನಿನ್ನ ಕಾರಣದಿಂದ ನಾನು ಎಲ್ಲ  ಟಿಚರ್ಸ್ ಹತ್ರ ಬೈಸ್ಕೊತೀನಿ ಗೊತ್ತ ! ಎಲ್ಲ ಹೇಳ್ತಾರೆ ನಿಮ್ಮಕ್ಕ ಎಷ್ಟು ಸುಮ್ಮನಿರ್ತಿದ್ದಳು ,ನಿಂದು ತುಂಬ ಗಲಾಟೆ  ಅಂತ  " ಎಂದು ಜಗಳವಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು  .
ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾತು ಕಲಿತೆನಾದರು ಅದು ಪರಿಚಿತರಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ . ಅಪ್ತರಾದವರಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹರಟುತ್ತಿದ್ದೆನಾದರು , ಹೊಸಬರನ್ನು ಕಂಡರೆ ನನ್ನ ಬಾಯಿಗೆ ಬೀಗವೇ . ಇದರಿಂದಾಗಿ   ಅವಳಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಂಭ , ಸರಿಯಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿಸೋಲ್ಲ   ಎನ್ನುವವರಿದ್ದರು.
ಮದುವೆಯಾದದ್ದು ಕಲ್ಲನ್ನೂ  ಮಾತನಾಡಿಸಬಲ್ಲ ಮಾತಿನಮಲ್ಲನನ್ನು !  ಮೊದಮೊದಲು ಅವರು ಹತ್ತು ಮಾತನಾಡಿದರೆ ನಾನು ಒಂದು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ . ವರ್ಷಗಳುರುಳಿದಂತೆಲ್ಲ ಅವರ ತಲೆ ತಿನ್ನುವಷ್ಟು ಮಾತನಾಡುವುದೇನೋ  ರೂಢಿಯಾಯ್ತು .  ಆದರೆ  ಹೊಸ ಪರಿಚಯ  ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು , ಗೆಳೆತನ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಇವತ್ತಿಗೂ ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಷ್ಟವೇ .
  ಇಂತಹ ನನಗೂ  ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಲೋಕ ಅನೇಕ ಸಮಾನಮನಸ್ಕ ಗೆಳೆಯರನ್ನು ನೀಡಿದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಗೆಳೆತನಕ್ಕೆ ನೀನು ನನ್ನ ಕಂಡಾಗ ಮಾತನಾಡಿಸಲಿಲ್ಲ , ಪೋನ್ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ , ಎನ್ನುವ  ನಿರೀಕ್ಷೆ ಇಲ್ಲ  , ಹಾಗೆಂದೇ , ಹಿಗನ್ನಬಾರದಿತ್ತು ಎನ್ನುವಂತಹ ಯಾವುದೇ  ಬಂಧವಿಲ್ಲ . ನನ್ನ ಚಿಪ್ಪಿನೊಳಗೆ ನಾನಿದ್ದು , ಬೇಕೆಂದಾಗ ಯಾರನ್ನೋ ಮಾತನಾಡಿಸುವ , ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ  ಸ್ವಾತಂತ್ರವಿರುವ  ಇಂತಹ  ಗೆಳೆತನ ನನ್ನಂತವರಿಗೆ ವರದಾನ :) ಇದನ್ನು ದೊರಕಿಸಿದ ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಲೋಕಕ್ಕೊಂದು ಧನ್ಯವಾದ :)
ಹಾಗೆಯೇ  ಇಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬರಹಗಳನ್ನೋದಿ ಪತ್ರಿಕೆಗೆ ಬರೆಯುವುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿ ಕೆಲ ಬರಹಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ಮಾಧ್ಯಮದ ಗೆಳತಿಯರಿಗೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ :)
ನನ್ನ ಬರಹಗಳನ್ನು ಓದಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಿರುವವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಧನ್ಯವಾದಗಳು :)